به گزارش پایگاه اطلاعرسانی جمعیت هلال احمر؛ عوامل متعددی بر امنیت داوطلب تأثیر میگذارد، از جمله نحوه رفتار حین مأموریت، چگونگی مواجهه با استرس و .... به یاد داشته باشید که امنیت یک گزینه نیست، بلکه مسئولیت داوطلب است. در اینجا نکاتی عملی برای عبور از چالشها و حفظ سلامت داوطلبان آمده است. داوطلبان و امدادگران در مسیر کار خود اغلب با چالشهای متعددی روبهرو هستند که بر زندگی آنان تأثیر میگذارد، از جمله:
خستگی و فرسودگی ناشی از تروما و همدلی: شاهد رنج و تروما (نوعی زخم ناپیدا، اما عمیق در روان انسان) بودن ممکن است منجر به «خستگی ناشی از همدلی» شود که در آن خستگی عاطفی و حساسیتزدایی به دلیل مواجهه مداوم با رویدادهای ناراحتکننده رخ میدهد.
دوری از خانه یا عزیزان: دورههای طولانی دوری از خانه و عزیزان ممکن است منجر به احساس انزوا، دلتنگی برای خانه و تمایل به سیستمهای حمایتی متعارف شود.
تهدیدات امنیتی: کار در مناطق بحرانی ممکن است امدادگر را در معرض خطرات و نااطمینانیهای امنیتی قرار دهد و مستلزم هوشیاری مداوم و سازگاری با پروتکلهای ایمنی جدید است.
شوک فرهنگی: اعزام نیرو به مناطق یا کشورهای ناآشنا ممکن است منجر به شوک فرهنگی شود و بر سازگاری عاطفی و روانی امدادگر تأثیر بگذارد.
نکاتی برای تابآوری داوطلب در مسیر بشردوستی
چگونه داوطلبشدن تجربهای ایمن باشد؟ در اینجا به مواردی در اینباره اشاره شده است:
مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید: برای اموری که شما را سرزنده میکند، مانند ورزش، سرگرمی و استراحت، زمانی را اختصاص دهید. مراقبت از خود، خودخواهانه نیست، بلکه برای بهرهوری پایدار و تابآوری ضروری است.
به دنبال درک فرهنگی باشید: برای یادگیری فرهنگها و آداب و رسوم محلی وقت بگذارید تا بتوانید تفاوتهای فرهنگی را مدیریت کنید و با احترام، همبستگی اجتماعی خود را افزایش دهید.
آگاه و آماده باشید: در زمینه پروتکلهای امنیتی بهروز باشید و دستورالعملهای ایمنی را با دقت رعایت کنید. آمادگی، اضطراب را کاهش میدهد و به شما کمک میکند تا در شرایط بحرانی بهطور موثر واکنش نشان دهید.
شبکه پشتیبانی ایجاد کنید: روابط خود را با همکاران، مربیان و سایر امدادگران پرورش دهید. یک شبکه پشتیبانی قوی، علاوه بر اینکه به امدادگر کمک میکند از نظر احساسی پایدار، آرام و متعادل بماند، راهنماییهای عملی (که بتوان آنها را اجرا کرد) نیز پیش روی او قرار میدهد.
با عزیزان خود در ارتباط باشید: از طریق تماس، پیام یا چت تصویری، ارتباط منظم خود را با خانواده و دوستان در خانه حفظ کنید. به اشتراک گذاشتن تجربیات و احساسات باعث تسلی و حمایت میشود.
تمرین ذهنآگاهی: خود، محدودیتهای خود، منابع و واکنشهای خود به استرس را بشناسید. برای مدیریت استرس و افزایش تابآوری عاطفی، تمرینهای ذهنآگاهی (Mindfulness) -نوعی تمرکز آگاهانه و بدون قضاوت بر افکار و احساسات- مانند مدیتیشن یا تنفس عمیق را در خود پرورش دهید.
آسیبهای روحی را بپذیرید و به آنها رسیدگی کنید: در مورد خودتان واقعبین باشید. اگر علائم آسیب روحی یا خستگی از همدلی (compassion fatigue) -حالتی که فرد بر اثر کمک مداوم به دیگران دچار خستگی عاطفی و کاهش توان همدلی میشود-را تجربه میکنید، به دنبال حمایت یا مشاوره حرفهای باشید. پردازش احساسات (شناخت احساسات و مواجهه درست با آنها تا به شکل ناسالم ظاهر نشوند) برای آسایش و سلامت پایدار حیاتی است.
درباره استرس و تروما آموزش ببینید: استرس شدید، تروما و ترومای نیابتی (تجربه درد و رنج روانی از طریق مواجهه مکرر با رنج و درد دیگران) از ویژگیهای ذاتی کار داوطلبانه بشردوستانه هستند. کارکنانی که تصمیم به کار در این بخش میگیرند باید با علائم و راهکارهای مقابله با آن آشنا باشند. در مواردی آموزش در محل کار ارائه میشود، گاهی نیز میتوان این اطلاعات را از منابع معتبر یا مشاوره حضوری یا مجازی با متخصص سلامت روان به دست آورد.
حفظ تعادل بین کار و زندگی: برای ایجاد تعادل بین کار و زندگی شخصی تلاش کنید. در اوقات فراغت از کار فاصله بگیرید تا دوباره پر انرژی شوید و به دام فرسودگی شغلی نیفتید.
حد و مرز تعیین کنید: یاد بگیرید که در صورت لزوم «نه» بگویید و مرزهایی را برای مدیریت موثر حجم کار تعیین کنید. حفظ زمان و انرژی شما برای عملکرد پایدار بسیار مهم است.
دستاوردها را جشن بگیرید: موفقیتها و تلاشهای خودت را، هرچندکوچک، ببین و به آنها ارزش بده. ارزشگذاری دستاوردها و جشن گرفتن آنها انگیزه و دیدگاه مثبت را تقویت میکند.
مترجم: فرشته کیانی
منبع: Headington Institute (موسسه هدینگتون 25 سال است که با تکیه بر دههها تحقیق، در مسیر آموزش تابآوری و سلامت روان امدادگران و بسیاری دیگر که در شرایط دشوار و اغلب خطرناک خدمت میکنند، گام برداشته است.)
این مطلب در شماره 506 نشریه پیام هلال منتشر شده است.